1 februari 2018

Onlangs hoorde ik op radio een discussie over de gevolgen van drank. De geïnterviewde wetenschapper zei dat de inzichten van de Gezondheidsraad uit 2015 de juiste stand van de wetenschap vertolkten: drink niet en als je drinkt, niet meer dan één glas per dag.

Tijdens het gesprek werd ook een andere wetenschapper gevraagd naar haar bevindingen en zij gaf aan dat de Gezondheidsraad heel strikt de wetenschappelijke bevindingen interpreteerde. Als mensen een beetje drinken neemt de gezondheidswinst toe. Drinken mensen meer dan 3 à 4 glazen dan wordt drinken ongezond.  Door alleen te kijken naar de zgn. optimale gezondheidswinst, d.w.z. het consumptieniveau waarbij er geen nadelige statistische gevolgen van consumptie zich voordoen, koos de GR het één glas per dag. Max.

Uiteraard doen zich geen alcohol gerelateerde problemen voor als er niet wordt gedronken. Logisch, daar heb je geen wetenschapper voor nodig. De nuancering die de tweede wetenschapper aanbracht in het gesprek werd echter weggeveegd met het argument dat zij betaald werd door de industrie en dus vooringenomen zou zijn. Tja, daar kan geen onderzoek tegenop zou je zeggen.

De WHO heeft onlangs een werkgroep geformeerd, de zgn. Bloomberg Commission om de fiscale maatregelen voor Non Communicable Diseases (NCD´s) te onderzoeken. De opdracht is om te onderzoeken welke prijsmaatregelen effectief zijn in tegengaan van Non Communicable Diseases. NCD’s zijn ziektes die het gevolg zijn van (overmatige) consumptie van eten, drank en tabak.

Michael Bloomberg was ooit burgemeester van New York en had daar al de strijd aangebonden met frisdranken door een stevige belastingverhoging in te voeren om de te ver uitdijende bevolking van deze stad weer op gewicht te krijgen. Dat plan werd doorkruist door een rechtszaak aangespannen door de frisdrankenfabrikanten. Behalve voormalig burgemeester is Bloomberg vooral zeer succesvol geweest in opzetten en leiding geven aan een groot media en servicebedrijf gericht op de financiële sector. Bloombergs vermogen wordt op heel veel miljarden geschat.

Natuurlijk zullen we de resultaten van het werk van deze taskforce moeten afwachten. Duidelijk is dat kosten noch moeite gespaard zullen worden om tot duidelijke aanbevelingen te komen, daar staat de naamgever en voorzitter van de taskforce garant voor. Ook van andere deelnemers aan deze commissie kleeft de herinnering aan prijsmaatregelen zoals de prime minister van Schotland (Minimum Unit Pricing) en Margaret Chan, voormalig hoofd van WHO.

De verwachting lijkt mij wel gewettigd dat een uitkomst van het denkwerk zal zijn dat hoge prijzen zullen leiden tot lagere afzetten en dus afname van problemen met NCD’s. Interessant wordt dan ook met welke argumentatie alle mogelijke bezwaren die daar tegen bestaan aan de orde komen. Maar, laten we de inhoud centraal stellen en niet afgaan op de omlijsting van deelnemers en hun eerdere standpunten voordat we de taskforce bestempelen als vooringenomen.

Ik ben benieuwd.

 

Joep Stassen, directeur SpiritsNL

Hoofdthema's