4 januari 2019

Den Haag (SpiritsNL) – Tot de folklore van de feestdagen behoren naast diners, cadeaus, jaaroverzichten, oliebollen, afsteken van vuurwerk en huizenhoge brandstapels in Scheveningen, ook het maken van goede voornemens.

Met die goede voornemens komt eigenlijk het hele spectrum van het Nationaal Preventieakkoord van 2018 weer om de hoek: stoppen met roken, afvallen, meer bewegen en minder eten. De drank ontsnapt ook niet. Na de kerstdiners en oud en nieuw is voor vele mensen sowieso al periode van minderen aangebroken. Niettemin moedigen overheid en enkele enthousiastelingen de mensheid vooral aan om even helemaal  niet te drinken. Zie daar Dry January. Het initiatief dat een paar jaar geleden uit Engeland is komen overwaaien.

Dry January als stap tot reflectie over ons drankgedrag. Ik las in de aanloop naar deze maand al hoopvolle berichten op Twitter dat al 4.000 mensen zich hadden aangemeld en de meest actuele teller waren die paar duizend al gegroeid tot 21.000. Deze informatie ontleen ik aan de website van Ik Pas, de organisatie die achter dit initiatief zit en die daarin financieel wordt ondersteund door VWS.

De teller geeft zo te zien alleen aan wie zich aangemeld hebben, maar houdt geen score bij hoe deelnemers ook daadwerkelijk zich houden aan hun voornemen. Hoewel 21.000 deelnemers veel lijkt is het natuurlijk niets op de pakweg 11,6 miljoen volwassenen van 20 en ouder in de dit land.

Als je internet beetje afstruint naar opvattingen over deze vrijwillige drooglegging dan spreken voor- en tegenstanders vooral langs elkaar heen. Voorstanders wijzen op herstel van lever en andere organen en dat je leert ook eens nee te zeggen tegen de verleiding. Tegenstanders zien niets in het jezelf iets te ontzeggen. Januari wordt dan een hele saaie lange maand, verstoken van lekker weer, zon en dus ook je natje. Ook zou het leiden tot jojo gedrag, waarbij de droogte van januari weer weggespoeld zal worden door februari.

Punt blijft dat gedragswijzigingen vooral tijd nodig hebben. STIVA en partners zetten al vele jaren in op het genot dat komt met matige en verantwoorde consumptie. En zo blijkt ook met succes. Uit recente Eurostat cijfers blijkt eens temeer  dat Nederland een land is van matige drinkers. Per hoofd van de bevolking drinken we al jaren relatief weinig en ook ons jaarlijks budget voor drank is verhoudingsgewijs laag. Zo geven we gemiddeld €215 uit aan drank voor thuisgebruik. Ook is onze inname dus laag, met 8,7 liter alcohol per persoon per jaar drinken alleen de Italianen minder.

Consumenten zoeken het ook in vooral de variaties in drank met nadruk op kwaliteit. Vanuit eigen waarneming kan iedereen ook de trend op naar no/low alcohol vaststellen. In de bieren is de variatie in de afgelopen jaren geëxplodeerd en opmars van het alcoholvrij en alcoholarm bier is onmiskenbaar.

Maar ook bij gedistilleerd zijn duidelijk meer varianten in de aanbieding dan de borrel. Waar enige jaren geleden gin variaties de consumenten verwenden lijkt de “good old” jenever een hit te zijn onder bartenders.  En ook onder deze voorlopers in de drankenscene wordt ingespeeld op lagere alcoholconsumptie door met minder drank evenveel smaak te bieden met zgn. low alcohol cocktails. Ook alcoholvrije cocktails prijken doorgaans op de drankenkaart en wint terrein. Zo lijkt een brede beweging gaande richting matige consumptie die voortkomt uit de consument die kwaliteit wil en een sector die daar op inspeelt. Goede voornemens spelen daarin geen rol. Met dergelijke trends zou Ik Pas eigenlijk gewoon Ik Doe Al Mee moeten heten.

Directeur Joep Stassen

Januari 2019

Hoofdthema's